Η μητέρα όλων των τροφών. Ένα προγονικό στοιχείο που μας συνδέει με το παρελθόν μας. Μια από τις βασικές τροφές που έθρεψε τους προγόνους μας και η τροφή που μας συνδέει με εκείνους. Η βασική εκείνη τροφή, όταν δεν υπήρχε καμία άλλη. Η ουσία της είναι εμποτισμένη από τα στοιχεία της Φύσης και από τον ιερό σπόρο του σιταριού, γεννημένο από τη μάνα Γη.

Το ψωμί στα τραπέζι, ζυμωμένο από αλεύρι που δημιουργήθηκε από όλο το σπόρο του αρχέγονου σιταριού, η μνήμη του νερού, η μικροβιακή κοινότητα του προζυμιού, οι κρύσταλλου του αλατιού μαζεμένο από τη θάλασσα. Σταματάμε για ένα λεπτό σε σιωπή να συνδεθούμε με το σώμα και να συνδεθούμε με τις αισθήσεις μας, τις κεραίες της αντίληψης του έξω κόσμου σε συνάρτηση με το σώμα μας. Σταματάμε να νιώσουμε τη ζύμη, να νιώσουμε το σπόρο του σιταριού και να συνδεθούμε μαζί του. Να μυηθούμε στη διαδικασία παρασκευής του ψωμιού μέσα από μια τελετή των αισθήσεων.

Μέσα από μια αλχημιστική διαδικασία μετατρέπουμε τα υλικά, παρατηρούμε τις αλλαγές και δημιουργούμε κάτι καινούριο συλλογικά και μαζί σε κύκλο. Παρατηρούμε την αναπνοή της ζύμης, αισθανόμαστε το δέρμα της όπως το δέρμα του δικού μας σώματος, μετατρέπουμε τα υλικά παραμένοντας συνδεδεμένοι με το σώμα μας και με την διαίσθησή μας. Αφυπνίζουμε μαζί τους κώδικες της γενετικής και σωματικής μας μνήμης μέσω μιας αρχέγονης διαδικασίας κεντημένης πάνω μας από τις γυναίκες που ζήσανε πριν από εμάς. Θυμόμαστε μαζι σε κύκλο τις γιαγιάδες και τις πρόγιαγιαδες μας τιμώντας τη τροφή που τις έθρεψε.